प्राणीको रक्षा तथा प्राणीअहिंसा भन्ने सिद्धान्तलाई यहुदी, क्रिश्चियन, मुसलमान आदिलेमान्दैनन्‌ । तसर्थ प्राणीको हत्या गरी मासु खाने कुरालाई तिनीहरू अधर्मठान्दैनन्‌ । यस प्रकारले संसारमा धर्मको अर्थ अनेक प्रकारले लगाउनखोजिएता पनि हिन्दू धर्म शास्त्रले भने “अहिंसा परमो धर्म” भनीधर्मलाई परिभाषित गरिदिएको छ । त्यसैगरी यजुर्वेदले उक्त तथ्यलाई“पशु मा हिंसी:” अर्थात्‌ “प्राणीलाई नमार” भनेर प्रष्ट परिदिएको छ ।सन्त तुलसीदासजी भन्नुहुन्छ कि “दया धर्मका मूल है” अर्थात्‌ दया नैधर्मको मूल हो । प्राणीप्रति दया भएपछि प्राणी हिंसा हुँदैन तसर्थअहिंसा नै परम धर्म हो । महर्षि कणादले पनि धर्मको परिभाषा यसरीदिनु भएको छ “यतोषभ्युदयानि श्रेयसः सिद्धि: स धर्म:” अर्थात्‌ जसबाटमानव जीवनको उत्थान र आत्मकल्याण हुन्छ त्यही नै धर्म हो ।
वास्तवमा धर्मको एउटै अर्थ हुनुपर्छ । धर्मको मुख्य रहस्यभनेकै सत्य हो । शास्त्रमा के भनिएको छ भने “न हि सत्यात्परोधर्मः” । धर्ममा परिवर्तन हुनु हुदैन । जुन सत्य छ त्यसमा कसरीपरिवर्तन हुन्छ र ? जुन रूपान्तर हुन्छ त्यो कसरी सत्य हुन्छ ? दान-दया, आचार-विचार, सेवा, कथा, प्रथा आदि धर्मका अवयव हुन्‌ ।जस्तै मेरो हात “म” हैन । आँखा, कान, हात, गोडा, ‘म’ हैन । यी सबैमेरो शरीरका अङ्ग भए जस्तै दान, दया, सेवा आदि पनि धर्मकाअङ्गहरू हुन्‌, धर्मका मूल रूप होइनन्‌ । शरीरका अङ्ग-प्रत्यङ्गमापरिवर्तन आउँछ । बाल अवस्था युवा अवस्थामा र युवा अवस्था बृद्धाअवस्थामा परिवर्तन हुन्छ तर ‘म’ कहिले पनि परिवर्तन हुँदैन ।यसैगरी दान-दया, सेवा, आचार-विचार आदि रूपान्तर हुँदै जाने कुरा
भएकाले यी सबै आफैँ धर्म होइनन्‌ । ती धर्मका अङ्ग अथवा धर्मप्राप्तिका साधन हुन्‌ भन्न सकिन्छ ।
जुन शाश्वत छ, सत्य छ सनातन छ, अखण्ड, अविनाशी रअद्दैत छ त्यही धर्म हो । यी सम्पूर्ण गुणहरू पूर्णब्रह्म परमात्मा अनादिअक्षरातीत श्रीकृष्णमा विद्यमान छन्‌ । श्रीकृष्ण शाश्वत, सत्यसनातन, अखण्ड र अविनाशी हुनुहुन्छ । यसकारणले धर्मको पराकाष्ठाअर्थात अन्तिम स्वरूप एक श्रीकृष्ण हुनुहुन्छ । यसरी पूर्ण पुरुषोत्तमअनादि अक्षरातीत श्रीकृष्ण नै एक परम सत्य धर्म हो । उनै पर्णपुरुषोत्तम श्रीकृष्णको तत्व जान्न बुभन, उहाँकै ध्यान, स्मरण, चिन्तनर भक्ति गर्नका लागि निरन्तर जागृत भएर उहाँलाई नै आफ्नो मनमन्दिरमा धारण गर्नु नै परम धर्म हो । “धारयतीति धर्म” यही नैपरम सत्य धर्मको मर्म हो ।